Waarom???

Waarom laat God al die miserie toe in de wereld?
Waarom moeten mensen zonder eten, kleren en zelfs zonder drinkwater verder leven, terwijl het Westen overloopt van de weelde?

Het is maar al te makkelijk om telkens de schuld op een ander te steken, terwijl we beter in eigen boezem zouden kijken... ik denk dat God daar weinig of niets mee te meken heeft.
God heeft de wereld geschapen, met de mens en alles er op en er aan, en Hij zag dat het goed was… God zag dat het GOED was… dus moeten we de oorzaak bij onszelf zoeken. God heeft ons alles ter beschikking gegeven… voldoende voor iedereen. Maar hoe hebben wij die middelen gebruikt?
Hebben of zorgen wij er voor dat iedereen even welstellend leeft als wij -zoals God voorzien heeft (alles was goed)- of hebben we alle welstand naar onszelf toegetrokken en weigeren we die te delen.
Ja maar, zeggen de mensen, ik geef aan de arme landen…
En opnieuw vraag ik: Wat geven we?
Geven we van onze eigen welstand – welvaart – of geven we van onze overvloed?
Geven we enkel die dingen welke we makkelijk kunnen missen?
Dingen die we niet langer meer gebruiken? Ledigen we onze zolders en kelders en sturen we dat op? Moeten ze daar maar tevreden mee zijn?
Kijken we echt naar de noden van die mensen?
Vragen we ons af -vragen we hen- wat ze ‘echt’ nodig hebben, of sussen we ons geweten met onze overschot weg te geven. Opgeruimd staat netjes!

Ter illustratie vertel ik jullie het verhaal van mijn Indonesische vriend ivm de Tsunamie in Java. En, vroeg ik hem, hoe stellen de mensen het nu?
Oh, zei hij, dat is al lang vergeten. Er zijn belangrijker dingen.
En hebben jullie hulp gekregen?
Da’s een goeie vraag zie hij. Ja, we hebben hulp gekregen. Van een Belgisch team nog wel. Ze zijn hier aangekomen met vrachtwagens vol materiaal, met kleren en voedsel (kleren die we niet dragen en voedsel dat we niet eten) en ze hebben, op 6 tot 8 km van het strand nette
stenen huisjes gebouwd. Daar was het veilig. Daar kon geen Tsunamie nog kwaad doen. En daar mochten de slachtoffers wonen.
Nou, zei ik, da’s toch goed?
Ja, die huisjes zijn goed, maar de slachtoffers zijn allemaal mensen die aan het strand wonen (ik ken de plaats en hetgeen hij zegt kan ik bevestigen) en ze leven van de zee. (visvangst) Nu zouden ze dus elke dag 6 tot 8km, met hun bootje op hun hoofd, naar het strand moeten trekken, en dan s’ avonds weer terug…
Nou, wat doen ze dan, vroeg ik?
Ja, ze wonen weer allemaal aan het strand, in een bamboehuisje en gaan elke dag vissen. Zo heeft de familie en iedereen eten voor die dag…
En… die huisjes dan, vroeg ik…
Ja, die verhuren ze nu als weekendchalet aan toeristen….

Moest ik God zijn, ik zou hier hard om moeten lachen, en wenen om de hoogmoed van het Westen.