Weer of geen weer

Natuurljk praten we over het weer, want voor een groot deel bepaalt het de uitvoering van bepaalde taken en voor een ander deel bepaalt het onze gemoedsstemming. Als het zonnetje lekker schijnt zijn we doorgaans opgeruimd en aktief. Regenweer maakt mensen neerslachtig en verdrietig. Het weer speelt een grote rol ivm wat en hoe we iets doen, en hoe we ons voelen en gedragen.
Vandaag is zo'n dag waarin bijna alle weerspatronen zich manifesteren. Deze morgen, om 7u, regende het. Ik haastte me naar het toilet en terug. Daarna klaarde het op en zou het, zo dacht ik, een mooie dag worden. Een uurtje later echter rukte een hevige zuuidoostenwind zo hard aan het tentzeil dat ik het in zeven haasten heb los gemaakt en opgeborgen. Mijn caravan stond te schudden en te beven. Kort na de middag heeft het kort en hevig geregend, maar zojuist, 't is nu 4u, scheen de zon hevig. Haar stralen piekten door de gezuiverde lucht en het werkte zo uitnodigend dat ik buiten in mijn zetel wat ging liggen rusten. Wat dacht je? Na tien minuten moest ik opnieuw naar binnen vluchten...
Het weer vandaag lijkt wel op een nukkig kind, dat door al zijn plotse veranderingen mijn goed humeur probeert te breken, maar mijn dagen kunnen niet stuk, vandaag niet en ook morgen niet. Ik zit op mijn lievelingsplekje en ben tevreden... weer of geen weer.

Wat heb ik vandaag geleerd?

Maandag 30 april 2007

Ik zit hier op de camping in Durnal (zie dagboek) en je ontmoet oude vrienden met ... nieuwe caravans en nieuwe auto's... hun nieuwe caravan nog groter en beter uitgerust dan vorig jaar, met alles ingebouwd en... je houdt het niet voor mogelijk, maar ik krijg de indruk dat ze thuis niet hebben wat ze in hun caravan hebben.
Hun auto's... 't zelfde liedje. Nog groter, nog luxueuzer, nog krachtiger, nog meer dan 4wheel traction enz... meer meer en meer... Beter? Dat beweren ze althans.

Belgen, en dan vooral de Vlaamse Belg, Nederlanders en Duitsers bevestigen hun sociale status door met grote, opzichtige en dure luxe wagens te rijden.
Ze wonen in kasten van huizen, liefst nog ergens in een stukje ongeschonden bos of natuur, waar ze dan eerst de helft van de bomen laten weghakken zodat iedereen hun kast van een villa kan zien.
Wij zijn de consumenten van Europa. Wij zijn groot-verbruikers van energie en materialen, model vervuilers en verkwisters van natuurlijke grondstoffen.
Wij zijn de hoogmoed van Europa.

De Fransen daarentegen rijden met kleine, minder opzichtelijke wagentjes, oude versleten karretjes waar geen enkele Vlaamse Belg meer wil mee gezien worden. De Fransen gebruiken hun geld om te leven. Ze drinken elke dag wijn en elk dag is een feestdag. Ze werken om te feesten.

De Vlaamse Belg loopt zo vorstelijk rijk gekleed waardoor hij zich constant bewust is van de waarde van zijn uiterlijk en dus een bijna protocolaire houding aannneemt.
Franse Belgen, de Walen dus, lopen er soms wat slordig bij als ik door mijn Vlaamse bril kijk, maar ze kennen niet het ongemak van een geforceerde houding.

Beste Vrienden,

Begin mei verhuis ik opnieuw naar betere oorden en ga ik, zoals vorig jaar, voor 6 maanden op camping Durnal wonen, samen met de vogels en de koeien, de open luchten en de maan en sterren. Eerlijk gezegd, ik kijk er naar uit. Ik heb mijne studio opgekuist. Pak en zak staan klaar. Een nieuwe legerslaapzak uit 't Amerikaantje ligt te wachten om opnieuw beslapen te worden en voor de rest neem ik niet zoveel spullen mee want ginder word ik vertroeteld als een kind. Ik krijg er dagelijks mijn eten op mijn schoot gebracht en de porties zijn zo Waals dat ik er 2 keer kan van eten. Of dacht je misschien dat de Walen niet goed eten? Ze hebben genoeg mee van de Fransen om hun keuken te verzorgen. En dat bevalt me best, want koken doe ik niet graag, maar eten... en zeker als "t zo lekker is, want koken kan Jean-Marie als de beste. Van mij krijgt hij 3 sterren.
Den baas van de camping, meneer Olivier Capelle, heeft me bevestigd dat ik aan dezelfde voorwaarden kan blijven waarmee hij op de eerste plaats de prijs bedoelt (als goeie commerçant denkt hij natuurlijk eerst aan zijn geld - en ik ook, maar ik dan meer omdat het nodig is want die maanden blijft er van mijn pensioentje niet veel over. Ik hoop maar dat hij zich inderdaad herinnert welke voordelen ik allemaal genoot. Nu, geen zorgen, dan herinner ik hem daar wel aan.
Er is vanaf dit jaar ook internet. Ze hebben een antenne geplaatst op of naast de kantien en dus maar afwachten wat dat wordt en hoe we verbinding kunnen maken. Maar dat zal wel lukken.


Mijn website ligt een beetje stil tegenwoordig. Ik werd zodanig in beslag genomendoor de activiteiten in het PC Café, een gratis dienst aangeboden door en in het wijkcentrum hier vlakbij, en waar ik verantwoordelijk ben voor het onderhoud van de website en de goeie werking van het PC Café, dat er geen tijd en goesting meer was om verder aan mijn website te werken. Bovendien heb ik Tom leren kennen, ne fantast en echte computerfreak,  en ondertussen een goeie vriend geworden. Zo heeft hij zich onlangs een Mac gekocht, en... wat hij doet, doet hij goed. Hij heeft er nu ook nog de kleine laptop + de geluidsversterker bijgekocht. Met hem ga ik regelmatig een pint drinken of trekken we er samen op uit, o.a. naar 't Amerikaantje, die stock americain, waar we allebei een hoop rommel kochten enz... kortom, we zijn regelmatig op stap. Zo ook vandaag... om 12u hangt hij aan de bel en "We gaan eten... ik trakteer," kondigt hij aan. Hij heeft zojuist zijn wagen verkocht. Dit alles in voorbereiding van zijn vertrek naar Kenia waar hij een zwart liefje heeft zitten waarover hij in geuren en kleuren vertelt...

Op de discussiegroep krijg ik ook niet veel reacties, me gedacht!
Nochtans was die juist in leven geroepen om jullie de kans te geven om te reageren op berichten zoals deze. Maar misschien ligt dat nogal moeilijk voor sommigen, en daarom zullen al deze berichten ook op een van mijn blogs worden geplaatst, waar je dan een reactie kan plaatsen. Of niet natuurlijk. Ik schrijf op de eerste plaats voor
mijn eigen plezier en jullie reacties zijn welkom.