Het gebeurt me vaker dat ik tot de vroege uurtjes aan mijn pc zit en dan gebeurt het dat ik 's morgens, zo rond een uur of 4 - 5 de vogels hun eerste lied hoor zingen. Ik word er altijd even stil van en zit dan efkes te luisteren. Vaak ook trek ik mijn raam open en dan klinken de felle tonen jubelend tegen en tussen de muren van de omringende blokken.
En telkens weer slaat de vreugde me om het hart, want hun lied is opgewekt. Het is alsof ze deze dag, zoals elke dag, beginnen met een ode aan het leven. En dan denk ik aan de indianen welke hun dag beginnen met een groet aan de zon. Of aan de oude Inca-priesters. Vaak ook vertoef ik in gedachten bij King Arthur en zijn ronde-tafelridders, die het welzijn van elke mens voor ogen hadden.

Als ik vandaag naar de mensen luister hoor ik vaak een klaagzang ivm kleine beslommeringen, over tegenslagen en... over hoe ze hun best hebben gedaan om dit of dat te doen en het tenslotte helemaal anders verliep dan ze verwacht hadden. Mensen praten over hun lichamelijke kwaaltjes, waarbij ik me afvraag wat ze er aan doen om deze te voorkomen.

Vrienden sturen me berichten welke vaak lijken op een verslag van datgene wat ze hebben meegemaakt. Wat ik niet hoor is de blijdschap van hun hart. Blijdschap welke ik dan moet zoeken tussen de lijnen en de woorden waarachter ze verborgen zitten... maar slechts weinigen tonen spontaan de blijheid van hun hart. Betekent dit dat ze die niet meer kennen? Of betekent het gewoon dat ze de grenzen, de waarden van blijheid hebben aangepast. Dat ze de blijheid voor het leven gevangen houden in hun hart omdat ze volwassen zijn geworden en dus vrees hebben toegelaten in hun hart. Omdat ze het sociale spel van ontkennen hebben geleerd...

Toch is er nog blijheid genoeg, maar dan moet je wel oplettend zijn en rustig in de ogen kijken van heel jonge kinderen, van dieren, planten en bloemen. Als je heel goed luistert naar de muziek van vogels, van de wind in de zingende bomen en de klanken van de ondergaande zon, ontdek je nog vreugde. Je vind ze altijd als je zoekt. En daarom schilder ik niet meer. Daarom luister ik nog uiterst zelden naar muziek, en praktisch nooit meer naar de radio, noch kijk ik naar het nieuws op tv. Daarom leef ik in stille blijheid en misschien zeer binnenkort ook zonder de voelbare aanwezigheid van vrienden. Want alles ligt opgeslagen in mijn hart. Mijn plaats van blijheid. Mijn dank aan het leven.