Op volgende link kan je een gedeelte ve boek lezen over en ivm "Spirituele Reizen tussen leven en dood"
Sterk aanbevolen voor mensen die hun inzichten/kennis willen aanscherpen ivm de verschillen tussen leven op aarde en leven in het hiernamaals.

Het gebeurt me vaker dat ik tot de vroege uurtjes aan mijn pc zit en dan gebeurt het dat ik 's morgens, zo rond een uur of 4 - 5 de vogels hun eerste lied hoor zingen. Ik word er altijd even stil van en zit dan efkes te luisteren. Vaak ook trek ik mijn raam open en dan klinken de felle tonen jubelend tegen en tussen de muren van de omringende blokken.
En telkens weer slaat de vreugde me om het hart, want hun lied is opgewekt. Het is alsof ze deze dag, zoals elke dag, beginnen met een ode aan het leven. En dan denk ik aan de indianen welke hun dag beginnen met een groet aan de zon. Of aan de oude Inca-priesters. Vaak ook vertoef ik in gedachten bij King Arthur en zijn ronde-tafelridders, die het welzijn van elke mens voor ogen hadden.

Als ik vandaag naar de mensen luister hoor ik vaak een klaagzang ivm kleine beslommeringen, over tegenslagen en... over hoe ze hun best hebben gedaan om dit of dat te doen en het tenslotte helemaal anders verliep dan ze verwacht hadden. Mensen praten over hun lichamelijke kwaaltjes, waarbij ik me afvraag wat ze er aan doen om deze te voorkomen.

Vrienden sturen me berichten welke vaak lijken op een verslag van datgene wat ze hebben meegemaakt. Wat ik niet hoor is de blijdschap van hun hart. Blijdschap welke ik dan moet zoeken tussen de lijnen en de woorden waarachter ze verborgen zitten... maar slechts weinigen tonen spontaan de blijheid van hun hart. Betekent dit dat ze die niet meer kennen? Of betekent het gewoon dat ze de grenzen, de waarden van blijheid hebben aangepast. Dat ze de blijheid voor het leven gevangen houden in hun hart omdat ze volwassen zijn geworden en dus vrees hebben toegelaten in hun hart. Omdat ze het sociale spel van ontkennen hebben geleerd...

Toch is er nog blijheid genoeg, maar dan moet je wel oplettend zijn en rustig in de ogen kijken van heel jonge kinderen, van dieren, planten en bloemen. Als je heel goed luistert naar de muziek van vogels, van de wind in de zingende bomen en de klanken van de ondergaande zon, ontdek je nog vreugde. Je vind ze altijd als je zoekt. En daarom schilder ik niet meer. Daarom luister ik nog uiterst zelden naar muziek, en praktisch nooit meer naar de radio, noch kijk ik naar het nieuws op tv. Daarom leef ik in stille blijheid en misschien zeer binnenkort ook zonder de voelbare aanwezigheid van vrienden. Want alles ligt opgeslagen in mijn hart. Mijn plaats van blijheid. Mijn dank aan het leven.

Mail en ... het internet

We weten het allemaal... virussen nestelen zich doorgaans in een emailbericht, maar toch ondervind ik nog dagelijks dat veel mensen niet zoeken voor een alternatieve oplossing, en maar blijven vasthangen aan de gewoonte om vlug 1 mailtje sturen.
Naast het gevaar voor virussen is er ook nog het feit dat, wil je die -vaak interessante en persoonlijke- berichten bewaren, je mailbox al vlug proppensvol zit. Waar je deze berichten ook opslaat, ze nemen plaats (geheugen) in op je pc, waardoor die op den duur trager gaat draaien. Waarom dus niet het internet gebruiken als opslagplaats.
Maar ik veronderstel dat elk voor zichzelf zo bezig is met zijn eigen ding dat mailen nog altijd de makkelijkste, de meest voor de hand liggende maar ook de slechte gewoonte zal blijven tot hackers en virusfanaten ons zullen gerust laten. En dat laatste gelooft toch niemand... Soms ook verdenk ik de uitgevers van virus-protect-programma's zoals Norton en anderen ervan dat ze, om de verkoop van hun producten op peil te houden of te stimuleren, zelf hackertje gaan spelen... want telkens er een nieuw virus op de markt komt stijgt hun verkoop.
We mogen dus besluiten dat we nog allemaal zulke goeie brave en degelijk opgevoede katholieke burgers zijn die met hand en tand vasthouden aan ons geloof en zijn geboden, en dus blijven we mailen... en ik die dacht dat de belgen gekend waren om hun spitsvondigheid waarmee ze alle problemen ont (of om-)lopen...
'k Zal er nog es over nadenken...