Wat worden mensen toch veel aardiger als we van ze gaan houden.
Deze morgen viel deze gedachte in mijn mail, en in de stilte van mijn gedachten ben ik voor mijn spiegel gaan zitten en heb ik mezelf es goed bekeken. Ik vroeg me af, met de woorden van Alice Nahon, of ik geen hart heb pijn gedaan. Of ik, vanuit mijn eigen mogelijkheden, een bijdrage heb geleverd om van de wereld een betere plaats te maken. Ik schrok van mezelf want dit was een grote, erg omvangrijke gedachte. Waar haalde ik de idee vandaan dat ik de wereld kan helpen veranderen? En moet ik mezelf niet trouw blijven met het gezegde: verbeter de wereld, begin met jezelf? Wat heb ik vorig jaar gedaan om mezelf te verbeteren? Wat heb ik vorig jaar gedaan om voor de ander, mijn naaste, een betere wereld te maken?

"Wat worden mensen toch veel aardiger als we van ze gaan houden"
En de gedachten van mijn hart gingen terug naar Indonesië, naar de warmte van de mensen aldaar. Zij hebben van mij gehouden. Zij hebben zonder een enkele voorwaarde van mij gehouden. Zij geven zich als mens. Als mens delen zij hun warmte in een ongeremde en natuurlijke bereidheid tot liefhebben. Zij houden van je. En dat te mogen meemaken is een groot kado, een gift welke je bijblijft. En ik zeg het vaak, als onze lieve Heer ergens met verlof gaat, dan is het naar Java, naar de mensen van Lembang. Daar heb ik Hem elke dag ontmoet in de mensen rondom mij. Ik besefte dit plots zo duidelijk en wist ook meteen waarom de herinnering aan die mensen nog dagelijks in mijn hart leeft en me warmt, me aanzet om hun voorbeeld te volgen.

"Wat worden mensen toch veel aardiger als we van ze gaan houden"
In Vlaanderen is het vaak heel moeilijk om van mensen te houden. Onze mensen hebben schrik van die onvoorwaardelijke Liefde. Ze hebben schrik zichzelf te bedriegen met het tonen en aanvaarden van Liefde. Ze hebben schrik om van mekaar te houden, en laten de ander vaak niet toe om van hen te houden. Maar er komen nieuwe tijden. Er worden nieuwe Kinderen geboren. Dagelijks groeit de Liefde, want liefdevol samenleven is de enige oplossing voor alle wereldproblemen. Ja, ik zeg het wel... wereldproblemen. Die beginnen bij elk van ons.

"Wat worden mensen toch veel aardiger als we van ze gaan houden"
Zo ken ik het grote voorrecht een vriendin te hebben die onvoorwaardelijk van me houdt, en door haar niet ophoudend geven van Liefde ben ik -onvoorwaardelijk- van haar gaan houden. Aan zulke Liefde kan niemand weerstaan. Ook heb ik een vriend, de Wannes, met wie ik dezelfde Liefde deel. En stilaan breidt die kleine groep zich uit. Stilaan leer ik houden van de mensen rondom mij. Mijn buren. Mijn naaste. Het begon met de natuur. Het ging verder met dieren. En elke dag een beetje meer leer ik nu van de mensen houden. Zo leer ik nu, elke dag, en in de stilte van mijn hart, van elk van jullie te houden. Oprecht, onvoorwaardelijk en zoveel als jij me toelaat. Elke dag opnieuw doe ik mijn best om het grote verzoek van Jezus "hebt elkander lief" (Johannes 13:34) te beoefenen.

Ik zegen me-Zelf, omdat ik Vriend mag zijn. God zegent ons, Zijn Vrienden, elke dag van het Nieuwe Jaar.